Dieses Blog durchsuchen

მალაიზია , მდგრადი განვითარება

მალაიზიია დღევანდელ მსოფლიოშ ბევრი რამიტ არის გამორჩეული, თავისი გეოგრაფიული მდებარეობის გამო ის წარმოადგენს ასეანის გულს, მას შეუძლია აკონტროლოს ყველაზე უმეკლესი გზა რაც აკავშირებს, ჩინეთს, იაპონიას და სამხრეთ კორეას აფრიკასთან, ახლო აღმოსავლეთთან და ევროპასთან, სწორედ ამ გზაზე გაივლის ჩინთისთვის, იპონიისთვის და სამხრეთ კორეისთვის გამიზნული ნავთობ პროდუქტების 80 %. 
ეთნიკური ჯგუფები მალაიზიაში
 მალიიზიას სახელმწიფოებრიობას დიდი ხნის ისტორია არ აქვს, ქვეყნის ნაწილმა  მალაიმა, რომლიც მალაიის ნახევარკუნძულზეა ბრიტანელებისგან დამოუკიდბლობა 1957 წელს მოიპოვა, 1963 წელს კი, სინგაპურთან და კუნძულ ბორნეოს ჩრდილოეთით მდებრე საბაჰთან და სარავაკთან ერთად ფედერაცია ჩამოაყალიბა, რომლიც 1965 წელს სინგაპურმა დატოვა და დამოუკიდებელი გახდა, ამჟამად მალაიზიის ფართობი შეადგენს, 330,000 კვ/კმ - ს, რომლის 40 % მალაიის ნახევრაკუნძულზეა დანარჩენი კი ჩრდილოეთ ბორნეოა, ის ესაზღვრება, ტაილანდს, სინგაპურს, ბრუნეის და ინდონეზიას. 
მალაიზიის მოსახლეობა 28 მლნ ადამიანია, მოსახლეობის უმრავლესობა 80 % მალაიაში ცხოვრობს, ხოლო დანრჩენილი მოსახლეობა დაახლოებით 5 მლნ ადამიანი საბაჰში და სარავაკში, მოსახლოების შემადგენლობა დიდი მრავალფეროვნებით გამოირჩევა, მოასხლოების 50 % მალაიელია, 23 % ჩინელი, მათი მალაიზიაში ცხოვრება ბრიტანელების ბრალია, რომლებმაც ისინი აქ სამხრეთ ჩინეთიდან ჩამოასახლეს, მაღაროებში სამუშაოდ და  პენანგოს და სინგაპურის პორტების ასაშენებლად,  11 პროცენტი მკვიდრი მოსახლეობა რომელთა უმეტესობაც დაიაკებს, ორანგ ასლის ხალხს, იბანგებს და ბიდაიებს მიეკუთვენბა, 7 % ინდოელები არიან, რომლებიც ასევე ბრიტანლებმა ჩამოასახლეს, რაც მათ მიერ კაუჩუკის წარმოებასთან იყო დაკავშირებული და მათი შთამომავლები ახლაც, უმეტესად სოფლის მეურნეობაში და ინდუსტრიაშ არიან დასაქმებული, დაბალანაზღაურებად სამუშაოზე, ხოლო დანარჩენები სხვადასხვა ქვეყნებიდან ჩამოსულები, ქვეყანაში ასევე არის 2 მლნ-მდე გასთარბაითერი, რომელთაგანაც მილიონამდე არალეგალია და მათი უმეტესობა, ინდონეზიელები, ფილიპინელები და მიანმარელები არიან. ქვეყანა ასევე გამოირჩევა ენობრივი მრავალფეროვნებით, მოსახლეობა 140 განსხვავებულ ენასა თუ დიალექტზე ლაპარაკობს, თუმცა ყველაზე მნიშვნელოვანი არის, ბაჰასა მალაიზია, ჩინურის სამხრეთული დიალექტები, ინდოელებისთვის თამილური და ტელუგუ, მოსალხობის უმრავლესობისთვის ინგლისური მეორე ენაა რაც მათი კოლონოლური წარსულიდან გამომდინარეობს და რამაც მათ მსოფლიო ასპარეზზე გასვლა გაუადვილა. მალაიზიიის მოსახლეობის 60 % მუსლიმანია, პირველად აქ ისლამი, 7 საუკუნეშ შემოიტანეს არაბებბმა, ხოლო XII - XIV საუკუნეებიდან კი ისლამმა ძალა მოიკრიბა და კარგად გავრცელდა მკვიდრ მოსახლეობაში. 
   მალაიზიაში მმართველობის ფორმა საპარლამენტო მონარქიია, ანუ :)  მონარქი აირჩევა 9 სულთნიდან და ის 5 წლის განმავლობაში მართვას ქვეყანას, ქვეყანაში მალაიელებს ერთგავარი უპირატესობა აქვთ მინიჭებული, ისინი ინიშნებიან წამყვან თანამდებობებზე, სახელმწიფოს მმარტველი წრეები ხელს უწყობენ მალაიელების ეკონომიკური მდგომარეობის სიძლიერეს, ასეთი სიტუაცია არის ერთგვარი პასუხი ჩინური უმცირესობისთვის, ვინაიდან ჩინელები მალაიზიის დამოუკიდებლობამდე იყვნენ წამყვანი ეკონომიკური ჯგუფი, ისინი ახლაც უძლიერესებიარიან ქვეყნაში, მათ გააჩნიათ საკუთარი კავშირები უცხოლებთან რა თქმა უნდა უპირვლესად ჩინელებთან, სწორედ ამის ბრლაი იყო სინგაპურის გასვლა ფედერაციიდან, ვინაიდან სინგაპურელები ჩინელების შთამომავლები არიან. ინდური წარმოშობის მოსახლეობაზე უკვე ნახსები იქნა რომ ისინი დაბალანაზღაურებად სამუშაოებს ასრულებენ, ანუ ქვეყნის სიმდიდირე ხელში აქვს ჩაგდებული მოსახლეობის ნახევარს, მუსლიმან მალაიელებს, ქვეყანა ბოლო 45 წელია ერთ პარტიას, ,, მალაიზიის გაერთიანებულ ნაციონალურ ორგანიზაციას'' უჭირავს, რომელიც გამოირჩევა განსაკუთრებული ისლამური იდეოლოგიით, რაც გამოიხატება ისლამური სასწავლელბლების გახსნით, ისლამური ბანკის დაარსებით, შეჯიბრები ყურანის კითხვაში და აგრეთვე ჰიჯრის დაფინანსება, ქვეყანაში ისლამი სახელმწიფო რელიგიაა და ის სახელმწიფოს მიერ მკაცრად კონტროლდება, რაც გამორიცხავს მისი რადიკალური სექტანტური ფორმების გამოჩენას და ის ერთგვარი სახელმწიფო სიმდგრადის გარანტიაა. 
     მალაიზია ინდუსტრიული სახლმწიფოა, რომელიც სწრაფად გადადის პოსტინდუსტრულ ეტაპზე, ქვეყნის ამჟამინდელი მთავრობის გათვილი 2015 წლისთვის ქვეყანა მაღალ შემოსავლიანი ქვეყნების რიგში უნდა იდგეს, ქვეყანა ანხორციელებს ეკონომიკის 5 წლიან პროგრამებს და ამჟამინდელი 10 ხუთწლიანი პროგრამა 2011 წლის 1 იანვრიდან 2015 წლის 31 დეკემბრამდე არის გაწერილი. ქვეყნის ეკონომიკაში 40 % ინდუსტრიის მიერ გამომუშავდება, ინდუსტრიაში წამყვანი დარგები გადამამუშავებელი მრეწველობა და მსუბუქი მრეწველობაა, ინდუსტრიაში ელქტონიკა კაპიტალის 30 % გამოიმუშავებს, რომლის დიდი წილიც მოდის, ინტელზე, ტოშიბაზე, ალკატელზე, მოტოროლაზე და ერიქსონზე, რომელთაც თავიანთი საწარმეობი აქვთ აქ გახსნილი. მნიშვნელოვანი საექსპორტო საქონელია ასევე, კაუჩუკი, მერქანი, კაკაო, პილპილი და ისეთი სათბობენერგეტიკული რესურსი როგორიც არის, ნავთობი და გაზი.  BP - ის 2012 წლის სტატისტიკური მონაცმებიდან გამომდინარე, მალაიზია ამჯამად ფლობს, მსოფლიო ნავთობის მარაგის 0,4 % , ხოლო მსოფლიოს ბუნებრივი გაზის მარაგის 1,3 %, თუკი მოპოვების არსებული დონე სენარჩუნდება ნავთობის მარაგი კიდევ 22 წელი იქნება საკმარისი, ხოლო ბუნებრივი აირის მარაგი კი 36 წელი, მთელი ეს რესურსი სახელმწიფო კომპანიის პეტრონასის მიერ კონტორლდება, პეტრონასის შენატანი სახელმწიფო შემოსავლების 40 % არის და ის ერთგვარი მალაიზიური გაზპრომია. მალაიზიის ეკონომიკა აზიის 1997 - 1998 წლების კრიზისის შემდგომ მუდმივად ზრდას აფიქსირებს და მან ასევე ადვიალდ გადაიტანა მსოფლიოს 2008 წლის ეკონომიკური კრიზისი.
მალაიზიის მშპ - ს ცვლილება 2007 - 20013 წლებში.
    ქვეყანა ეკონომიკის გაძლიერებისთვის ანხორციელებს, ეკონომიკური პროგრამებს რაც გულისხმობს ეკონომიკურად ჩამორჩენილი რეგიონებითვის მაპროფილებელი დარგების გამოძებნას, რათა თავიდან იქნეს აცილებული ქვეყნის შიგნით რეგიონული ეკონომიკური უდაბნოების გაჩენა რამაც შეიძლება მომავალში სოცილურ დაძაბულობა გამოიწვიოს. ეს პროგრამები კი არის, ,, აღმოსავლეთ სანაპიროს ეკონომიკური რეგიონი'' (ECER), ,,ისკანდარ მალაიზია'', ,, ჩრდილოეთის კორიდორი ეკონომიკური რეგიონი'' (NCER),  ,, საბაჰის განვითარების კორიდორი'' (SDC), ,, განახლებადი ენერგიის სარავაკის კორიდორი'' (SCORE). ზოგადად შეიძლება იტქვას რომ მალაიზიას პრობლემბი აქვს, საბაჰის და სარავაკის განვიტარებაში, ეს ტერიტორია იქცა ერთგვარ რესურსულ ბაზად დანარჩენი მალაიზიისთვის. 
    ქვეყნის მდგრად განვითარებას ასევე უზრუნველყოფს, მისი საგარეო კავშირები, ქვეყანა არის ასეანის წევრი, თუმცა კი აქვს შიდა ორგანიზაციული პრობლემები, კერძოდ კი ის მხარს უჭერს, ტაილანდის სამხრეთში მცხოვრები მუსლიმანური უმრცირესობისთვის ფართო ავტონომიის მინიჭებას რაზეც ოფიციალური ბანგკოკი ცუდად რეაგირებს ხოლმე. სხვა მხრივ მას ორგანიზაციის წევრებთან კარგი ურთიერთობა აქვს, ის ასენის ერთ - ერთი წამყვანი სახელმწიფოა და მისი ერთ - ერთი დამარსებელია. ქვეყანას კარგი ურთიერთობა აქვს ყველა მუსლიმურ სახელმწიფოსთან და 2006 წელს იყო ისლამური კონფერენციის თავჯდომარე. აშშ სახელმწიფო მდივნის ძალისხმევით მალაიზიასთან 2006 წელს ხელი მოეწერა, თავისუფალი ვაჭრობის ხელშეკრულებას და ანტიტერორისტულ საერთო სამოქმედო გეგმას. ფაქტია ამერიკა თავისუფალ ვაჭრობაზე ხელშეკრულებას მარტივად არავისთან აფორმებს. 
    საბოლოოდ როგორც ჩანს მალაიზია სამაოდ კარგად და სწრაფად ვითარდება, ქვეყანის მთავრობას იმედი აქვს მეტად განვითარების, თუმცა ამ ყველაფრის ფასი არის ავტორიტარულ სახელმწიფოში ცხოვრება, ადამიანის უფლებების შელახვა, მძიმე მდგომარეობაშ მყოფი, ადგილობრივი ინდური წარმოშობის მქონე მოქალაქეები და ძალიან ცუდი მოქცევა გასთარბაითერებისადმი. ქვეყანა მიუხედავად ეკონომიკის დივერსიფიკაციისა ახლაც ძლიერ არის დამოკიდებული ნავთობ დოლარებზე და ეს მდგომარეობა პროგნოზის მიხედვით აუცილებლად მალე შეიცვლება, რასაც აუცილებლად მოყვება შიდა დაპირისპირებები და ახლანდელი მმართველი ჯგუფის პოზიციების შერყევა. 
გამოყენებული წყაროები : 
  1. http://www.youtube.com/watch?v=lOOSJoGOSi8
  2. http://de.wikipedia.org/wiki/Malaysia#Politik
  3. http://www.auswaertiges-amt.de/DE/Aussenpolitik/Laender/Laenderinfos/Malaysia/Wirtschaft_node.html
  4. http://www.bp.com/en/global/corporate/about-bp/energy-economics/statistical-review-of-world-energy-2013/2012-in-review.html
  5. http://www.emmes.net/malaysia/economy.asp
  6. https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/my.html
  7. http://www.tradingeconomics.com/malaysia/gdp-growth

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen